สารนิพนธ์เรื่องนี้ เกิดจากผู้เขียนได้รับคำถามจากพระสงฆ์และประชาชน ในสนามตรวจเยี่ยมคณะสงฆ์ และประชาชนทั่วทั้งจังหวัดนครราชสีมา ในระยะเข้าพรรษาทุกปี ตลอดเวลา กว่า ๑๕ ปี ผู้เขียนได้ตอบปัญหาบนเวทีแล้วได้นำปัญหานั้นมา ทวน สอบหลักฐาน สืบค้นทางวิชาการ และวิเคราะห์ ให้คำตอบ ให้ทางออก แนวปฏิบัติที่คิดว่าดีที่สุด ตามหน้าที่ของศิษย์ตถาคต และตามพันธกิจของ รองอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ที่จะต้องวิจัยนำองค์ความรู้ที่ถูกต้องมาบริการเติมปัญญาแก่สังคม โดยมุ่งรักษาหลักพระธรรมวินัยอย่างตรงไปตรงมา ไม่บิดเบือน
เรื่องที่เสนอนี้เป็นผลจากการเอาหลักเกณฑ์ทางพระธรรมวินัยเข้ามาจับ โดยมุ่งตรวจสอบ ชุดสังฆทานยา และรักษาหลักพระธรรมวินัยเป็นสำคัญ สาระของนิพนธ์นี้ จึงมีข้อสังเกต ข้อท้วงติง ข้อเสนอแนะ องค์ความรู้ใหม่ ข้อเสนอแปลกๆใหม่ๆให้นักพัฒนาได้ช่วยกันตรวจสอบ ข้อคิด แนวทางทั้งหมดนี้ จะไม่มีประโยชน์อันใดสำหรับผู้ที่มีนิสัยมักง่าย เก่งก่อนอ่าน หรืออ่านไม่จบก็โวยวาย ส่วนคนที่รู้บาลีบ้างแต่ยังไม่เข้มแข็งพอ ถึงแม้จะมีหัวพัฒนาอยู่แล้วจะอยากเอารูปแบบใหม่ไปใช้ แต่ก็จะไม่มีวิสารทะ ไม่กล้านำไปใช้ เพราะกลัวว่าจะถูกเขาทักท้วงแล้วจะไม่มีสามารถชี้แจงแสดงหลักเกณฑ์ วิชาการ ข้อตัดสิน เพราะไม่ได้ค้นคว้าเรื่องนี้มาด้วยสติปัญญาของตนเอง
แต่ถ้าท่านผู้ใดมีพื้นฐานภาษาบาลีแน่นพอแล้ว มีหัวก้าวหน้า ใฝ่หาความถูกต้องมาพัฒนาตนเอง และมีอุดมการณ์ที่จะร่วมกันพิทักษ์รักษารักษาหลักพระธรรมวินัยด้วยความเสียสละ กล้าหาญ โดยไม่หวั่นเกรงปัญหาอุปสรรคแล้ว เมื่อได้มาพบ ข้อเสนอนี้ ท่านอาจจะก็จะยินดี เต็มอกเต็มใจพร้อมที่จะ รับข้อเสนอไปพินิจพิเคราะห์ ตรวจทาน สรุปผล นำความรู้ไปพัฒนาสังคมได้ ถ้าท่านผู้อ่านเป็นบุคคลประเภทนี้แล้ว ผู้เขียนเชื่อว่า เรื่องนี้ จะสนองความต้องการของท่านได้แน่